Taka ładna pogoda, a w radiu, telewizji, gazetach i w Internecie wszędzie to samo. I tak od soboty (dzisiaj jest wtorek), od godziny 9.00. Wtedy bowiem doszły słuchy, że samolot wiozący prezydenta na uroczystości do Katynia się rozbił. Na początku myślałem, że się rozbił, ale nic się nie stało (tak było z Leszkiem Millerem), ale okazało się, że stała katastrofa jak jeszcze nigdy 0 – nie przesadzając – w historii ludzkości. Nie zdarzyło się chyba jeszcze, by w ciągu paru chwil zginął prezydent, dowódcy wojska i mniej lub bardziej ważni politycy i urzędnicy. W sumie 96 osób. Póki co wszyscy starają się nie spekulować (żałoba), choć to trudne. Jak już wspomniałem, w mediach wielkie rozpaczanie. Trudno jednak nie odnieść wrażenia, że pod tym wszystkim kryje się spora ilość obłudy. Tak pisał o tym na swoim blogu Dariusz Chętkowski:
Dzieci nie rozumieją, dlaczego dorośli mówią teraz wielkie okrągłe słowa o Prezydencie, gdy wcześniej gadali co innego. Myślę, że tę sprawę należy wyjaśnić, bo dzieci gotowe są jeszcze pomyśleć, iż dorośli są fałszywi.
Wcale nie chodzi o to, że o zmarłych należy mówić dobrze albo wcale. To też ważna przyczyna, ale przecież nie jedyna. Gdyby tylko o to chodziło, nie byłoby tak masowego zrywu serc. Dominowałoby milczenie.
Choć to trudne, na razie nic więcej nie napiszę.
A pogoda rzeczywiście niczego sobie. W piątek byłem na najdłuższej opracowanej przeze mnie trasie rowerowej, liczącej ok. 20 km. Przejechanie tego dystansu zajęło mi ok. 2 godzin. Teraz też robi się coraz ładniej i cieplej. To ostatnie może być zaletą, a może być i wadą. Szczególnie biorąc pod uwagę „wspaniałe” Kaliskie Linie Autobusowe, w których pojazdach okna się nie otwierają, a klimatyzacji też nie ma. Nie wiem, czy nie jest to niezgodnie z Konwencją w sprawie zakazu stosowania tortur oraz innego okrutnego, poniżającego lub nieludzkiego traktowania albo karania.
Zwyczajowo można by zacząć od raportu pogodowego. Dosyć to nudne. A jednak. Aura się popsuła. Widok za oknem nie jest zbyt zachęcający, a było już tak ładnie. Oczywiście nie oznacza to, że spadł śnieg, bo nie spadł (a przynajmniej w Kaliszu), ale jest zimno i leje, i mokro i w ogóle pogoda nie zachęca do wyjścia na dwór.
Jak widać na załączonym obrazku (widok z okna) jest ciemno i ponuro.
Mnie to oczywiście nie odstrasza, bo jak mawiają Skandynawowie: nie ma złej pogody, jest tylko źle dobrane ubranie.
Ostatnio w szkole omawialiśmy arcy-dramat, tj. „Szewców” Witkacego. Średnio wiadomo, o co tam chodzi, niemniej jednak można tam znaleźć kilka ciekawych cytatów, które jak zwykle zamieszczę.
O ludziach
Tak – nie bardzoście się wysilili na ten spicz przez s, p, i “cze”. Ja, wicie, Jędrek, znam Kretschmera z wykładów tej tam intelektualnej lafiryndy, Zahorskiej, w naszej Wolnej Wszechnicy Robotniczej. Oj, wolna ona, wolna – raczej rozwodniona jest ta nasza Wszechnica. Sami się częstują twardą wiedzą, a na nas to tę biegunkę umysłową puszczają, aby nas jeszcze gorzej zatumanić, niż to chciały wszelkie religianty na usługach feudałówi ciężkiego się przemysłu wygłupiające. A wam mówię, Jędrek, że to schizoidalna psychologia. Nie wszyscy są tacy. To rasa ginąca. Coraz więcej jest na tym świecie pykników. Ma se radio, ma se stylo, ma se kino, ma se daktylo, ma se brzucho i nieśmierdzące, niecieknące ucho, ma se syćko jak się patrzy – czego mu trza? A sam w sobie jest ścierwo podłe, guano pogodne przebrzydłe. To je pyknik, wis? A taki niezadowolony ze siebie to ino mąt na świecie czyni, żeby siebie przy tym przed sobą wywyższyć i siebie sobie pokazać lepszym, niż naprawdę jest – nie być ino pokazać, i nie lepszym ino takim fajniejszym, wyhyrniejszym. Tak ci to wyhyrma przed sobą. (po pauzie) A ja to sam nie wiem, jaki jestem: pyknik czy schizoid?
O radości z pracy
O gołąbeczko moja! Ty nie wiesz, jak szczęśliwą jesteś, że pracować możesz! Jak się nam rwą do pracy te gicale i paluchy śmierdzące, jak się syćko w nas do tej jedynej pocieszycielki wypina, jaze do penknięcia. A tu nic. Patrz w szarą, chropawą do tego ścianę, wariuj, ile chcesz. Myśli lazą jak pluskwy do łóżka. I puchną te bolące wątpia z nudy tak strasznej, jak góra Gauryzankar jaki, a śmierdzącej jak Cloaca Maxima, jak Mount Excrement. (…) Kiedy pracy ni ma i nic z tego być nie może. (Pełznie do kraty. Do Księżnej) Jasna Pani: ukochana, jedyna moja pieszczotko, koteczko transcendantalna, metapsychiczne cielątko boże, bogoziemiemne, a tak przyjemne, zmyślne i pojętne jak myszka jaka czy co – ty nie wiesz, jak szczęśliwą jesteś, że pracę masz!
Księżna o sobie
Na piedestał, na piedestał mnie co prędzej! Nie mogę żyć bez piedestału!(śpiewa)
Trzymajcie mnie, trzymajcie mnie, ach na tym piedestale,
Bo się za chwilę cała z niego sama, ach, na pysk wywalę!
Wbiega na piedestał i tam staje w chwale najwyższej z rozpiętymi nietopezimi skrzydłami w łunie bengalskich i zwykłych ogni, które nie wiadomo jakim cudem na prawo i lewo się zapalają. Scuryy zawył jak nieboskie stworzenie.
Oto staję w chwale najwyższej na przełęczy dwóch światów ginących!
Ostatnio w szkole na polskim mówimy o „Weselu” Sławomira Mrożka. Całkiem ciekawa sztuka, choć chwilami trochę trzeba pomyśleć, bo ją zrozumieć. Choć pewnie tak miało być, tylko ja wolno myślę. Tak, czy owak, nie mogę powstrzymać się od wypisania kilku cytatów.
O katafalku stojącym w mieszkaniu
STOMIL Formalnie nie mam nic przeciwko niemu. Nawet, powiedziałbym, wzbogaca rzeczywistość, pobudza wyobraźnię. Ale ta wnęka by mi się przydała do eskperymentów.
ELEONORA Masz dosyć miejsca gdzie indziej.
EUGENIA Ja bym też wolała, żebyście to wynieśli. Artur nie będzie się mógł znęcać nade mną.
ARTUR(bije pięścią w stół) Właśnie! W tym domu panuje bezwład, entropia i anarchia! Kiedy umarł dziadek? Dziesięć lat temu. I nikt nie pomyślał od tego czasu, żeby usunąć katafalk! To nie do pojęcia! Dobrze żeście usunęli chociaż dziadka!
EUGENIUSZ Dziadka nie dało się dłużej trzymać.
O męskości
…Żeby jako dorobić ideologię do swojego braku wyobrani, mężczyni wymyślili pojęcie honoru. Wymylili także negatywne pojęcie „zniewieściałoci”. Oba te pojęcia służą im do zabezpieczenia ich męskiej wspólnoty przed dezercją, do utrzymania w ryzach solidarności męskiej pod groźbą napiętnowania każdego mężczyzny, któremu by przyszły do głowy jakie wątpliwości. Nic dziwnego, że po przeciwnej stronie utworzyła się, naturalnym odruchem samoobrony, wspólnota kobiet, dzieci i artystów. Na ogół mężczyni nie wychowujš dzieci. W najlepszym wypadku oddają raz na miesiąc pewną ilość pieniędzy na ten cel. Nic dziwnego, że potem masakra wydaje im się zajęciem nie tylko chwalebnym i lubym, ale także pożytecznym.
Wiosna właściwie już w pełni, choć złe ludzie z telewizji straszą, że w sobotę ma się pogorszyć. Mimo wszystko sądzę, że śnieg już nie spadnie. Poza tym, w tym roku zrobiła się wiosna bardzo szybko. Jednego dnia można było zmienić kurtki zimowe na wiosenne, a teraz to i bez kurtek można chodzić, bo temperatura dochodzi do 20 °C.
A teraz coś ciekawszego. Uczniowie mojej szkoły przygotowali Lip Dub. Jest bardzo udany. Warto zobaczyć.
W internecie znalazłem jeszcze jedną ciekawą rzecz. Jestem wielkim fanem Muminków, a ten film podchodzi do nich z lekką ironią. Mimo to daje do myślenia.
Dzisiaj wiadomość, która jest dość ważna dla finalisty Olimpiady Wiedzy o Prawach Człowieka. Wczoraj firma Google podała, że nie będzie już dłużej cenzorować wyników wyszukiwania w chińskiej wersji wyszukiwarki. Lege: nie będzie współpracować w tej dziedzinie z rządem ChRL. Nareszcie.
Oto, co napisali na swoim blogu:
On January 12, we announced on this blog that Google and more than twenty other U.S. companies had been the victims of a sophisticated cyber attack originating from China, and that during our investigation into these attacks we had uncovered evidence to suggest that the Gmail accounts of dozens of human rights activists connected with China were being routinely accessed by third parties, most likely via phishing scams or malware placed on their computers. We also made clear that these attacks and the surveillance they uncovered — combined with attempts over the last year to further limit free speech on the web in China including the persistent blocking of websites such as Facebook, Twitter, YouTube, Google Docs and Blogger — had led us to conclude that we could no longer continue censoring our results on Google.cn.
So earlier today we stopped censoring our search services — Google Search, Google News, and Google Images — on Google.cn. Users visiting Google.cn are now being redirected toGoogle.com.hk, where we are offering uncensored search in simplified Chinese, specifically designed for users in mainland China and delivered via our servers in Hong Kong. Users in Hong Kong will continue to receive their existing uncensored, traditional Chinese service, also from Google.com.hk. Due to the increased load on our Hong Kong servers and the complicated nature of these changes, users may see some slowdown in service or find some products temporarily inaccessible as we switch everything over.
Cytując „Władcę Pierścieni” można by powiedzieć, że jest jak „wczesnowiosenny poranek tchnący jeszcze chłodem zimy”. A nieźle ta zima się trzyma w tym roku. Już robiła się wiosna, kiedy znów spadł śnieg i temperatura. Teraz znowu jest odwilż i chyba już na stałe, choć pewności nie ma. Dzisiaj było nawet 20 °C.
Z tejże okazji pierwszy raz od dawna przejechałem się na rowerze. Było nieźle. Ale trzeba jeszcze uważać, bo lubi spaść deszcz. Dobrze, że chociaż nie śnieg.
Wczoraj znowu byłem w Filharmonii Kaliskiej; chyba na najlepszym koncercie jaki dotąd widziałem (a raczej słyszałem). Składał się z dwóch części: w pierwszej występował wenezuelski kontrabasista Edicson Ruiz, a w czasie drugiej orkiestra wykonała fenomenalnie V Symfonię Piotra Czajkowskiego.
w programie: Johan Baptist Vanhal
Koncert na kontrabas i orkiestrę
Franz Anton Hoffmeister
Koncert na kontrabas i orkiestrę Es-dur
Piotr Czajkowski
V Symfonia e‑moll op. 64
Muszę przyznać, że obie części koncertu były wyjątkowo udane. Poza tym koncert na kontrabas jest czymś raczej bardzo egzotycznym, więc okazja była niepowtarzalna.
Mam trochę do napisania, ale zupełnie nie wiem, od czego zacząć. Z resztą chyba i tak nie napiszę o tym wszystkim, o czym bym chciał – bo zapomnę; tym bardziej, że dawno nic nie pisałem.
Zacznę od tego, że byłem dzisiaj na drugim etapie okręgowym Olimpiady Wiedzy o Prawach Człowieka (pododbnie, jak rok temu) i zająłem… pierwsze miejsce!!! Jestem dzięki temu zwolniony z matury z WOSu. Ale nie czas teraz na czcze gadanie, albowiem o wielu rzeczach powinienem napisać. Zapuściłem bloga!
Afisz „Templariuszy”
(1) W ciągu ostatniego czasu miałem okazję zobaczyć w kinie dwa filmy. Pierwszy z nich, to „Templariusze”. Dziwne jest to, że choć premiera była w 2007, to w kinie obraz pojawił się dopiero teraz. Mówi się, że to chyba najdroższy film europejski (ostatnio [?]). Jak widać cena nie zawsze wiąże się z jakością. „Templariusze” opowiadają o… templariuszach, a konkretnie o jednym uwikłanym w splątanym jak „Moda na sukces” romansie pełnym starych waśni, krwawych pojedynków etc. etc. Oczywiście główny bohater z jednej strony jest mnichem-wojowniekiem, a z drugiej wszystko, co robi, robi dla swej ukochanej. Główną zaletą filmu jest to, że zostały w nim oddane dość wiarygodnie realia średniowiecza z okresu krucjat, w szczególności Skandynawii, która – jak wiadomo – ma urzekający wpływ na widzów z bardziej południowej części Europy. Choć nie wiem, czy słusznie.
Film można zobaczyć, choć chyba raczej tylko raz.
Ale w piątek (czyli przedwczoraj) byłem na czymś znacznie lepszym, gdzie już sam tytuł jest raczej gwarancją kinmatografii z wysokiej półki (oczywiście dla kogoś, kto takie coś lubi – nie dla malkontentów!). Ten film, to „Alicja w Krainie Czarów”. Na pewno nie jest to film dla dzieci. Jest pogodny z nutką goryczy, w sumie dla każdego. Na szczęście nie ma w nim jakiś głupich smrodków dydaktycznych, jak np. w „Epoce lodowcowej”.
„Alicja w Krainie Czarów”
Do tego filmu nie mam zastrzeżeń. Choć akurat Zwariowany Kapelusznik nie był w nim najciekawszą postacią.
(2) Ale nie samymi filmami się żyje. Żyje się też koncertami, a ja na całkiem ciekawym byłem 2 – 3 tygodnie temu w Filharmonii Kaliskiej. Przy okazji miałem okazję zobaczyć nową aulę.
w programie:
Witold Lutosławski – Uwertura smyczkowa
Andrzej Panufnik – Koncert skrzypcowy
Samuel Barber – Adagio na smyczki
Samuel Barber – Koncert skrzypcowy
Koncert udany, jedynie to coś tego Panufnika nudne było jak flaki z olejem.
(3) Teraz coś o książkach. Ostatnio przeczytałem „Trans-Atlantyk”. Wiem, już dlaczego Giertych tego nie trawił – po prostu czytając tę książkę trzeba umieć podejść do pewnych spraw z dystansem, trzeba też lubić ironię. Nie ma nic lepszego niż dobra ironia! Gombrowicz w swej powieści skrytykował Polonię mieszkającą gdzieś za Oceanem, która nogami jest w Polsce, a głową gdzieś na drugim końcu świata. Ale przecież dzisiaj sytuacja jest identyczna! Nie mówię o tych, co wyjechali rok czy dwa lata temu do Irlandii, tylko raczej o tych, co wyemigrowali 40 lat temu. Prawda jest taka, że nie mają zielonego pojęcia o tym, co dzieje się w kraju; tym łatwiejszą są pożywką dla imperium pewnego ojca z miasta znanego z pierników.
Moja poprzednia polonistka była w Stanach, gdzie spotkała Polaków, którzy mieszkali tam od wielu lat. Oderwanie od tego, co dzieje się ze oceanem widoczne było także w języku, jakim się posługiwali: tzn. stosowali zwroty, które dzisiaj uważa się za przynajmniej staroświeckie.
A teraz zacząłem czytać „Madame” Antoniego Libery; spodobało mi się już po pierwszej stronie, a niewiele jest takich książek.
(4) Pogoda ostatnimi czasy jest bardzo zmienna. Już zanosiło się na wiosnę, już od 4 rano ptacholce wydzierały dzioby, kiedy znowu przeszło i zmroziło. Efektem srogiej zimy są także powodzie rotzopowe, które widać także w Piwonicach, gdzie mieszkam. Było to nawet pokazane w TVN24.
Powódź w Piwonicach. Zalane boisko.
To Prosna tak wylała.
Powódź w Piwnocach to sprawka Prosny
(5) Wypadałoby napisać coś jeszcze o szkole, ale czy warto sobie tym głowę zawracać?… Jest tak, jak było…
Zima trzyma się w najlepsze, dochodzi teraz do ‑20°C. Śniegu pełno, wszystko zamarza; ale ogólnie nie jest źle. Jestem już na półmetku ferii zimowych, które spędzam dość pracowicie – no może nie aż tak bardzo, ale codziennie 2 – 3 godziny uczę się, głównie historii, choć wiem, że powinienem też i innych rzeczy. Natomiast w poniedziałek jadę do Poznania, bo jest Dzień Otwarty na Wydziale Prawa i Administracji.
Właściwie już jutro zaczynają się ferie zimowe – bowiem Województwo Wielkopolskie ma je w tym roku najwcześniej. Ale raczej spędzę je pracowicie, a wszystko oczywiście przez maturę. Muszę przygotować prezentację maturalną, pouczyć się historii etc. Chcę też pouczyć się do Olimpiady Wiedzy o Prawach Człowieka. W tamtym roku o mały włos nie uzyskałbym zwolnienia z matury z WOSu. Jutro mam drugi etap tej olimpiady; myślę, że mam szansę na przejście dalej.
Z innych wiadomości, to dzisiaj pomyślnie zdałem egzamin praktyczny na prawo jazdy – za pierwszym razem! Ale będę teraz grasował po kaliskich bezdrożach 🙂
(1) W piątek miałem studniówkę – wielka uroczystość. Trochę się tego bałem, ale okazało się, że – oczywiście – niepotrzebnie. Było świetnie. Uroczystość odbyła się w nowej sali w Kaliszu – Aljo; miejsce jest naprawdę godne pochwały (Nie jak w tym beznadziejnym rendez-vous, czy jak to się nazywa, gdzie nie ma klimatyzacji, a okna się nie otwierają). Tańczyłem poloneza, występowałem w kabarecie; siedziałem do 3 nad ranem.
(2) Nowe wydanie zimy. Ta zaatakowała na dobre: śnieg do pasa, ale jest naprawdę ślicznie. Mniej ślicznie jest na ulicach, bo służy drogowe zupełnie nic sobie z tego nie robią i nawet w centrum miasta „odśnieżone” jest tyle, co wyjeździły samochody.
(3) Owsiak obchodzi XVIII urodziny swojego Dzieła, to jest Wielkiej Orkiestry Świątecznej Pomocy – a media w służbie Moherowego Imperium, nań plują. Obrzydliwe.
Tuż przed osiemnastym finałem Wielkiej Orkiestry Świątecznej Pomocy zaktywizowali się słuchacze Radia Maryja, którym toruńska rozgłośnia chętnie udostępnia swoje audycje, aby mogli do woli szkalować Jerzego Owsiaka. („Gazeta Wyborcza”)
Słuchacze rozgłośni toruńskokatolickiej zarzucają Orkiestrze, że nie rozlicza się ze swoich finansów. A Rydzyk to się może rozlicza?! Takie zarzuty są po prostu śmieszne. Powinniśmy się cieszyć, że jest ktoś taki, kogo akcje nie kończą się na słowach i którego namacalne dowody działalności można znaleźć niemal w każdym szpitalu w kraju. A co daje RM? Grillowane opłatki przed bazyliką kaliską w pierwszy czwartek miesiąca?
