W nieunikniony sposób kończy się rok. Ale to naturalna kolej rzeczy i w sumie nie powinno być w tym niczego nadzwyczajnego. Przecież już jutro nowy!
Koniec roku, to okres wszelakiej maści podsumowań. Trochę to nudne i głupie, w szczególności w wykonaniu telewizyjnych programów informacyjnych. Tymczasem New York Times poszedł jeszcze dalej i zabrał się za podsumowanie dekady. Jak dla mnie, to chyba jest to trochę na wyrost. O ile wiem, to dekada kończy się za rok… W każdym razie, na stronie http://www.nytimes.com/interactive/world/2009-decade.html można znalźć kolekcję zdjęć zrobionych przez czytelników gazety.
Park w śniegu
Jak już jestem w takim sylwestrowo-końcoworocznym nastroju, to mogę też coś napisać o samym blogu. Nie wiem, czy ktokolwiek to czyta, czy nie jest to przypadkiem tylko nudny wytwór mojej wyobraźni, ale istnieje już od roku (podczas, gdy sama strona istnieje od sierpnia 2006). Równo 1 stycznia 2009 zacząłem na nim zamieszczać posty.
Zima w parku
A teraz informacje pogodowe. Od dwóch dni pada śnieg: nareszcie; wszystko jest białe. Szkoda tylko, że KLA wraz z Zarządem Dróg Miejskich w Kaliszu przeżywało swoje kolejne porażki. Na drogach nie widać śladu odśnieżania (poza tym, co zostało rozjeżdżone przez samochody). Przez to autobusy mają problem z ruszeniem z miejsca, w szczególności pod górkę.
Atak zimy. Nareszcie
W niedzielę mieliśmy iść z rodziną na koncert do filharmonii, ale okazało się, że wszystkie bilety zostały wyprzedane. Szkoda. A jeśli chodzi o Sylwestra, to spędzę go w domu na oglądaniu filmów. Obym wytrwał do północy 🙂
Nadeszły Święta Bożego Narodzenia. Przez te 2 – 3 dni pozwólmy sobie nic nie robić. Nie myślmy o maturach i innych głupotach. Nie przejmujmy się zmywaniem leżącym w zlewie, nie biegajmy za plamami na obrusie. Nadszedł czas miłego odprężenia i cieszenia się z każdej chwili. Tego życzę wszystkim odwiedzającym moją stronę.
Mam chwilę przerwy, dobry więc to czas, by zaktualizować stronę. A trochę ją zapuściłem. Istnieje więc duże niebezpieczeństwo, że nie napiszę o tym wszystkim, o czym bym chciał.
Matury. Jakiś miesiąc temu pisaliśmy próbną maturę z matematyki (tej, o której już tyle razy pisałem). Jej bezsens ukazał się w arkuszu w całej swej krasie, a potwierdziły to jeszcze wyniki. Gdy je obwieszczono, opinie były sprzeczne:
Aż 76 proc. tegorocznych maturzystów zdało próbną maturę z matematyki – ogłosiła wczoraj Centralna Komisja Egzaminacyjna. Według dyrektorów szkół do dobry wynik.
Próbę zaliczyło 76 proc. – Jeśli taki wynik powtórzy się w maju, będzie to tragedia narodowa – ostrzega szef CKE.
Jest to trochę śmieszne. Moim zdaniem, matura poszła dobrze, bo myślałem, że nie zda ok. 50%. I tak było, ale nie w liceach, gdzie zdało 80% uczniów. Ale co z tego, kiedy zadania zupełnie nie były zróżnicowane i tak naprawdę niewiele sprawdzały. Pokazuje to krzywa wyników z poszczególnych zadań, na której widać, że były one do bani.
Na wykresie widać, że wyniki dla liceum ani myślą układać się w krzywą Gaussa. Świadczy to o ich złym doborze i zróżnicowaniu.
Dostaniemy około 15 wyniki matur, które będą wyglądały mniej więcej tak:
911123
0
1
0
1
1
1
0
1
1
Czyli będziemy sobie mogli zgadywać, co zrobiliśmy dobrze, a co źle. Wyniki ogólnopolskie są dostępne tutaj.
Ale nie samą maturą z matmy żyje człowiek. Trzecioklasiści żyli jeszcze wymysłami wydawnictwa Operon, które w ramach „świetnego” chwytu marketingowego proponują wątpliwej jakości reklamę, czyli zafundowanie próbnej matury. Krążą bowiem plotki, że OKE nie chce takowej organizować, jak to drzewiej bywało. Ja pisałem z polskiego, angielskiego i historii. Ogólnie poszło mi dobrze, choć nauczyciele u mnie w szkole się zbuntowali i powiedzieli, że matur z polskiego nie będą sprawdzać. Więc po co w ogóle je pisaliśmy? Za to maturę z historii rozszerzonej napisałem najlepiej w szkole. Jakiś chociaż sukces.
Moja osiemnastka. 23 listopada 2009 roku skończyłem osiemnaście lat. Niech żyję ja!
Pogoda. Jest już grudzień, więc jest też mróz. Zapowiadano śnieg w całej Polsce, ale oczywiście nic z nieba nie zleciało.
Chcąc-nie chcąc, nie da się uniknąć tematyki szkolnej. Ani na blogu, ani nigdzie indziej, ani tym bardziej w weekend. W weekend? Tak bo wiele czasu poświęcam wtedy na naukę. Robię zadania z matmy. I krew mnie zalew.
Debata, czy matura z matmy jak przedmiotu obowiązkowego powinna być, czy nie – jest bez sensu. A to z tego prostego powodu, że armia matematyków, fizyków, chemików, „ekspertów” z MEN, najróżniejszych konfederacji itp. itd oraz wszyscy ci, którzy w szkole nie mieli z matmą problemów powiedzą, że – „tak tak, tak tak – to bardzo dobrze”. A ci, dla których ostatnia lekcja matematyki była najcudowniejszym dniem w życiu – powiedzą coś zupełnie odwrotnego.
A ja powiem jeszcze co innego. Jeśli chodzi o matmę, to nie jestem wielką gwiazdą w tej dziedzinie, ale jedynek też nie mam. Jednak teraz, gdy przygotowuję się do matury, czas, który mógłbym spędzić na czymś przyjemniejszym, czy dla mnie – z punktu widzenia przyszłych kierunków studiów ważniejszym – spędzam na wałkowaniu testów z matmy. Np. w ciągu ostatnich kilku dni w ogóle nie uczyłem się historii (choć zdaję ją na poziomie rozszerzonym), z to codziennie rozwiązywałem testy z matmy. Pogratulować twórcom reformy. Apotem się będą dziwić, że nie tylko matura z matmy poszła fatalnie ale i z innych przedmiotów również.
Druga sprawa. Mi nic do tego, bo jeszcze jestem w liceum. Ale ciągle powraca sprawa pomysłu jaśnie oświeconej minister B. Kudryckiej, by tylko jeden kierunek studiować za darmo. Nie planuję studiować dwóch kierunków (a już na 100% nie jednocześnie), ale co komu do tego! Jaśnie oświecona niech z łaski swojej zauważy, że student nie uczy się dla niej, nie uczy się dla ojczyzny, ni dla króla czy prezydenta, ani dla niczyich ambicji – tylko dla siebie. Ona odpowiada – dla najlepszych drugi też będzie za darmo. – Ależ zbytek łaski! To, czy ktoś chce studiować fizykę, czy matmę, czy polonistykę, czy może filologię wietnamsko-tajską, czy malarstwo, jest sprawą tylko i wyłącznie samego zainteresowanego.
Na pomysły reformatorów edukacji po prostu ręce opadają.
A teraz coś przyjemniejszego. Na stronie niezawodnego New York Timesa można znaleźć ciekawe zdjęcia i artykuł opowiadające o tym, jak Afganistan wyglądał przed rewolucją religijną. Było to wtedy świetnie rozwijające się państwo i gdyby nie „wybitne” pomysły fanatyków religijnych – byłby to pewnie teraz azjatycki tygrys. Z resztą podobnie było w Iranie.
Można by powiedzieć, że marzenia się spełniają, albowiem ktoś na tę moją stronę czasem zagląda. Wynika to z prowadzonych statystyk, ale także z tego, że ktoś do mnie napisał. Zamieszczam odpowiedź.
Cześć!
Szkoda, że nie zostawiłaś żadnych namiarów do siebie 🙂
Pewnie trochę na tym blogu nakręciłem, jednak ostatecznie informuję, że nie chodzę na korepetycję z WOSu, ponieważ nasza nauczycielka sama nam organizuje powtórzenia. Cieszę się, że do mnie napisałaś. Jeśli możesz, odezwij się i tym razem wpisz np. e‑maila; gg nie używam.
Pozdrawiam
W całej Polsce teraz zamiecie, zawieje, śnieg do pasa. A w Kaliszu oczywiście nic 🙂
Ostatnio pisałem, że „już prawie jesień”, a teraz odpowiedniejsze byłoby „już prawie zima”. W Kaliszu nie jest źle, ale na wschodzie to normalnie solarki i pługi po ulicach jeździły. W niedzielę rzeczywiście pojechałem na poszukiwanie jesieni.
W niedzielę było bardzo ładnie
Ale ten sielski obrazek jest trochę nieaktualny.
Dzisiaj jest Dzień Nauczyciela, więc mam wolne. Ale obowiązki szkolne wolnego nigdy nie mają…
Rok szkolny rozpoczął się na dobre. Jest to dla mnie też rok maturalny. Ale po co się nad tym rozwodzić…
Wreszcie zaczyna się Jesień – zdecydowanie najładniejsza pora roku. Myślę, że w weekend będę miał wystarczająco dużo czasu, by zrobić jej parę zdjęć. Po kilku dniach bardzo deszczowych teraz zrobiło się ciepło i ładnie – choć na tym mi akurat nie zależy. Dla mnie najważniejsze są kolory. W tym roku przeżyłem jesień dwa razy: w Hamm i w Kaliszu.
Dzisiaj nie poszedłem do szkoły, bo dziś wielki dzień. A przynajmniej dość ważny dla mojej szkoły podstawowej (SP nr 15 w Kaliszu im. Szarych Szeregów). Po 50 latach oczekiwania szkoła doczekała się obiektów sportowych z prawdziwego zdarzenia, na których uroczystym otwarciu występuję.
Na koniec jeszcze słowo maturalne: zacząłem już przygotowania. Z matmy, historii, WłOSu…
Jeśli chodzi o komputerowy kanał, to przyzwyczaiłem się już do czystki na dysku (i nienaturalnej prędkości komputera). W sumie sprzęt został już przywrócony do życia.
(1) Ponad tydzień temu wróciłem z Hamm. A właściwie, to nie tylko w Hamm, ale także z Heergugowaard. Byłem na wymianie szkolnej; oba te miasta są partnerami Kalisza.
Na głównym placu w Soest
Hamm, to urocze miasto w zachodnich Niemczech (Nadrenia Północna-Westfalia). Pod względem wielkości jest siódme w Niemczech; choć wcale na takie nie wygląda: jest bardzo zielone nie tylko za sprawą licznych parków, ale także dzięki temu, że często by przejechać z jednego stadteil (coś, jak dzielnica (albo raczej wioska służebna 🙂 )) to drugiego, trzeba minąć pola, lasy, łąki. Jego centrum stanowi ładny plac, na którym stoi kościół św. Pawła (protestancki).
Miasto jest świetnym miejscem dla rowerzystów: są w nim liczne ścieżki rowerowe. Często jest tak, że nawet jest oddzielna sygnalizacja świetlna dla rowerów. Trzeba się jednak pilnować, bo oznacza to nie tylko wygody, ale także policjanci („żaby”) na rowerach ścigające nieuważnych. Jeżdżenie w miejscach oznakowanych „tylko dla pieszych” nie przejdzie. Na szczęście bez problemu można znaleźć parking dla rowerów.
Będąc w Hamm odwiedziliśmy niedaleko położone Soest – niewielkie, pochodzące ze średniowiecza miasteczko. W przeciwieństwie do Hamm (zburzonego w czasie wojny), tam jest pełno zabytków.
Z ciekawostek dodam, że Hamm było dawniej miastem typowo przemysłowym (leży w Zagłębiu Ruhry). Dziś została tylko jedna kopalnia, reszta popada w ruinę. Jest tam wiele osób z polskimi nazwiskami – są to potomkowie Polaków, którzy przybyli tam, aby znaleźć pracę w przemyśle ok. 200 lat temu.
Jedną z głównych atrakcji w mieście jest Maximilianpark. Podchodziliśmy do tego z rezerwą: widzieliśmy bowiem zdjęcia wielkiego budynku uformowanego na kształt słonia. Niemcy chwalili się, że to największy słoń świata; dla nas był przede wszystkim najbrzydszy. Stwierdziliśmy, że park, to chyba jakaś wielka kaszana: na początku bardziej wygląda jak ogród botaniczny. Jednak, gdy poszliśmy dalej, okazało się, że są tam niesamowite place zabaw, na których dorosły (lub prawie dorosły) człowiek może dostać małpiego rozumu.
Hamm warto odwiedzić.
Z naszą wycieczką po 4 dniach w Niemczech, pojechaliśmy do Holandii, do Heerhugowaard, które także jest miastem partnerskim Kalisza. To jest znacznie mniejsze miasto – ok. 50 tys. mieszkańców, powstałe na terenach, gdzie jeszcze 100 lat temu była woda. W Holandii widzieliśmy oczywiście całą masę wiatraków i wielką sieć kanałów.
Heerhugowaard raczej nie ma żadnego szczególnego uroku, a wszystkie domu są tam raczej pobudowane „na jedno kopyto”.
Na miejscu dowiedzieliśmy się, że po naszym przyjeździe, przyjeżdża tam prezydent Kalisza. A to w związku z otwarciem nowej dzielnicy mieszkaniowej. Jej niezwykłość polega na tym, że jest ona zupełnie samowystarczalna energetycznie. Ceny domów, jak wynika z moich obliczeń, od ok. 300 tys. do 500 tys. złotych – czyli nie tak źle.
(2) Po powrocie, musiałem wrócić do rzeczywistości. A tu sprawdziany, kartkówki i zaległości. Ale bardzo szybko się z nimi uwinąłem i teraz pracuję już w normalnym trybie. O ile taki istnieje w klasie maturalnej.
(3) Dzisiaj wypełniłem deklarację maturalną. A tam takie cuda: polski na poziomie podstawowym i rozszerzonym (+ prezentacja), matma na wiadomym poziomie, volens nolens historia (nie chcem ale muszem), angielski podstawowy i rozszerzony oraz WOS. Nie chce mi się po raz kolejny poruszać sprawy matur, bo pisałem już o tym nie raz. Nie będę więc pisał, że oddzielenie poziomów na polskim to idiotyzm etc. etc. W sumie w maju czeka mnie 9 egzaminów. Zacząłem już chodzić na korki z matmy i historii. (Trzeba było zostać w Hamm…)
(4) W Niemczech była już jesień, u nas pojawia się bardzo leniwie – a przecież to najpiękniejsza pora roku! Dzisiaj pojadę trochę jej poszukać…
(5) Nie wiem, czy to zbieg okoliczności, czy też może ktoś to przeczytał, ale gdy byłem ostatnio w bibliotece, to czytelnia była otwarta.
PS. Przepraszam, że długo nie pisałem, ale jakoś nie miałem do tego melodii.
Moim zdaniem pogoda robi się coraz ładniejsza i w ogóle świat robi się coraz piękniejszy. Oczywiście większość osób tego zdania nie podziela, ale ja najbardziej ze wszystkich pór roku lubię jesień. Wróciłem właśnie z wycieczki rowerowej – to dopiero początek września, więc nie ma za bardzo na co patrzeć. Ale już można gdzieniegdzie dojrzeć bardzo ładne żółte i pomarańczowe listki. Z resztą drzewa nawet zimą – gdy są zupełnie „na golasa” to i tak są bardzo ładne.
To zdjęcie zrobiłem nieopodal miejsca, gdzie mieszkam • Zobacz więcej
Jednak wrzesień, który nadszedł to nietylko początek jesieni, ale także szkoły. My zaczynamy bardzo powoli: zupełnie jak w wierszu „Lokomotywa”. Ale za to jak później będziemy pędzić! I to bez hamulców!
Na razie jedziemy na wymianę do Niemiec – to już za mniej niż tydzień, w czwartek. Odwiedzimy także Holandię.
(1) Przygotowywuję się do wyjazdu do Rusinowa, do którego jadę jutro. Zrobiliśmy już duże zakupy, trzeba się jeszcze będzie spakować. Myślałem, że ta miejscowość jest koło Kołobrzegu (i w sumie jest) ale bliżej z niej do Jarosławca. Pogoda zapowiada się niezła. Pewnie wezmę aparat i zrobię trochę fajnych zdjęć.
Trochę mi się dzisiaj nudziło, więc z kolegą pojechaliśmy na mały rajd rowerowy wzdłuż Prosny. Poznałem różne ciekawe miejsca, zakamarki o których wcześniej nie wiedziałem. Byliśmy też nad szalskim zalewem; zrobiłem tam kilka zdjęć.
Pogoda dzisiaj wyjątkowo dopisuje. A w piątek – do Świeradowa!
(1) Właśnie wróciłem z rwania wiśni. Byłem tam od 8.00 do ok. 15.00. Zebrałem około 25 koszyków; będę z tego miał może z 15 zł… No cóż – już wiem, jak było w łagrach. Jutro też idę.
(2) A gdy wróciłem, okazało się, że w Warszawie rozróba jak rzadko. Kupcy postanowili pójść w ślady górników, rolników i stoczniowców zachowujących się jak koty na wiosnę – też poszli rzucać płytami chodnikowymi. Jest to oględnie mówiąc obrzydliwe (i trochę śmieszne też). Naszą stolicę szpacą blaszane budy rozlokowane w centrum miasta, ale nie można ich usunąć. Ważne, by władze Warszawy się nie ugięły; skoro kupcy nie chcą opuścić hal po dobroci – to jest to tylko i wyłącznie ich problem; komornik ma prawo użyć różnych środków. Tak więc krzyki typu „gdzie jest demokracja?!” i pokazywanie spałowanych pleców jest nie na miejscu. Z resztą w Kaliszu jest niewiele lepiej; właściwie nie ma żadnego ładnego placu, bo na Nowym Rynku urządzono targ i teraz nie dość, że to miejsce zostało pozbawione wszelkiego uroku i zostało zaśmiecone, to postrzegane jest również jako wylęgarnia menelstwa. Jak było tam kiedyś, można zobaczyć tutaj.
Niestety Warszawa jest stolicą.
(3) Pogoda może być, ale gorąco nie jest.
(4) Jeszcze jedno; warto coś napisać o najnowszym wybryku prezesa Imperium Toruńsko-Katolickiego i Ojcu-Dyrektorze Pewnej Rozgłośni. W czasie zlotu*RRM w Częstochowie, kolejny raz zabłysnął swoją erudycją błyszcząc rasistowskim kawałem. Można przeczytać o tym tutaj. Bez odszczeknięcia się nie obyło.
(5) Za tydzień jadę do Świeradowa. Chodziła mi po głowie wycieczka, do Drezna, ale to jednak zbyt daleko.
* Niektórzy mówią, że to była pielgrzymka; ale na pielgrzymkę ludzie idą się modlić, kontemplować, ewentualnie śpiewać nabożnie pieśni. Nie idą tam w celu zakupienia telefonów komórkowych, wysłuchania nowych strategii marketingowych, podżegania do nienawiści, czy też wysłuchania orędzia eks-premiera.
Ciekawa historia W pewnym małym miasteczku władze miejskie postanowiły, że w parku miejskim zostanie usypana góra. Latem będzie można uprawiać wspinaczkę, turystykę rowerową, a zimą wiadomo – wszelkiego rodzaju sporty narciarskie.
Kiedy zrealizowano plan przy pomocy Funduszy Europejskich i góra została wzniesiona, postanowiono z tej okazji zorganizować uroczystość otwarcia. W ratuszu sprzeczano się kto ma przeciąć wstęgę na otwarciu. Kłótnia trwała do późnych godzin nocnych. Kiedy rano mieszkańcy miasteczka się obudzili wszyscy z przerażeniem zobaczyli, że góra zniknęła! Okazało się bowiem, że emocje wzięły górę!
Obraz
– A tu widzicie państwo niezwykłą rzadkość – olej na płótnie „Portret nieznanego”. To nieznana wcześniej kopia obrazu nieznanego artysty, namalowana nie wiadomo przez kogo, nie wiadomo kiedy i niewiadomo jak trafiła do naszego muzeum.
Dookoła zasadniczo jest gorąco; portal twojapogoda przedstawia przyszłość w ciemnych barwach, ale prawdę mówiąc – ich przepowiednie raczej się nie sprawdzają. Od rana do wieczora jest teraz tak duszno, że strach z domu wychodzić (jak się ma grube mury, to wewnątrz jest naprawdę przyjemnie). Może dzisiaj pojadę, na rolki – ale dopiero wieczorem.
Poza tym, to zrobiłbym jakieś zdjęcia, ale nie mam baterii do aparatu… A szkoda, bo często jeżdżę na jakieś wycieczki i robię wiele ładnych zdjęć.
Z innej beczki
Strona jest sukcesywnie uzupełniana w stare informacje. Teraz planuję się zabrać za dział „Sztuka”. Muszę przyznać, że przy użyciu WordPress – prowadzenie bloga* jest rzeczywiście łatwe i przyjemne. Zainstalowałem sobie też kilka „wtyczek” (pluginów), które jeszcze bardziej ułatwiają zadanie.
* Przepraszam, powinienem używać raczej nazwy „silva rerum”… Jeszcze a propos prowadzenia bloga: tu coś o tym pisałem; patrz ad. 3
Jadę jutro do Wrocławia. Jeśli wezmę aparat i kupię do niego baterie, to może pojawią się tutaj jakieś zdjęcia z tej wycieczki. Z doświadczenia wiem, że z bateriami bywa ciężko.
Kupiłem kilka miesięcy temu akumulatorki w Liroju Merlinie, by wsadzić je do bezprzewodowej klawiatury; okazało się, że trzymały energię jeszcze krócej, niż te, które były kupione kilka lat wcześniej. Natomiast jak w Czechach kupiłem baterie, ledwie je wsadziłem, pokazał się komunikat:
WYMIEŃ BATERIE
Pięknie. Więc to, czy zdjęcia się pojawią, czy nie, wiele zależy od szczęścia.
A teraz jakieś ciekawostki. (1)Imperium Toruńsko-Katolickie otwiera własną sieć telefonii komórkowej. Można o tym poczytać tutaj.
(2) Jadę jutro do Wrocławia i muszę przyznać, że znalezienie jakiś informacji o tym mieście nie było takie proste. Radzę więc temu miasto zadbać o lepszy marketing.
(3) Trwają pracę nad nowym wyglądem mojej strony, ale walczę z jednym małym dziadostwem, bo jak się okazuje, zrobionie własnego szablonu to nie jest taka prosta sprawa. Zaraz wyjaśnię: wiele jest dostępnych w internecie aplikacji, które umożliwiają „coś” – np. prowadzenie bloga albo sklepu, albo jeszcze jakiegoś innego ustrojstwa. Przykładem takiego mechanizmu jest aplikacja WordPress, w oparciu o którą postaje ta strona. Tego typu aplikacje działają na tej zasadzie, że aby zmienić ich wygląd, „wystarczy” zmienić specjalny szablon. Niestety w praktyce nie jest to takie proste.
(Ad. 3) Nie myślcie, że nie potrafię zrobić strony internetowej w oparciu o PHP i XHTML; jednak używanie odpowiednich mechanizmów bardzo ułatwia całe przedsięwzięcie, nawet jeśli ma się całkiem spore zacięcie informatyczne.
(4) Jeśli chodzi o pogodę, to jest całkiem niezła. Problem jest taki, że ciągle się chmurzy i nie wiadomo, czy nagle coś na móżdżek nie zleci. Z tego powodu zawsze się waham, gdy wybieram się na przejażdżkę rowerową. Podobnież szukałem dziś informacji na temat pogody we Wrocławiu; skorzystałem z Interii, Onetu i WP – wszędzie były sprzeczne informacje.
(5) Jeszcze jedno: w związku z pogodą, pod taflą monitora chodzi armia przecinkowców. Kiedyś było ich ze 3. Teraz jest ich chyba z 15. Bbbbrrreee.
Ostatni dzień pierwszego tygodnia wakacji spędziłem w Mikorzynie. Pogoda była nieszczególna, ale i tak mogłem pójść na fajny spacer. Warto zobaczyć zdjęcia.
A na południu Polski powódź. Napisałbym coś na ten temat, ale potem znowu będzie, że jestem bez serca.
Już jakiś czas temu zaczął się kwiecień, o czym jeszcze nie pisałem. Wraz z nim zawitała wiosna – już chyba na stałe. Teraz wszystko zaczyna wyglądać ładniej. (Pomimo, że przecież zima też jest ładna)
Dawno już nic nie pisałem, a tymczasem nadszedł już Wielki Czwartek.
Dziś w moim pokoju odbyło się Wielkie Sprzątanie – następne takie pewnie dopiero koło lipca :-).
Wydaje mi się, że zaczęła się właśnie wiosna. I to już na dobre. Nie zwracam również uwagi na to, że w pewnych miejscach leży jeszcze śnieg. A tak się miło złożyło, że przez 3 dni mam rekolekcje. Postanowiłem więc wyciągnąć rower i objechać okolicę (bliższą i dalszą). Ale mnie teraz wszystko boli.
Wczoraj pojechałem na początku Wałem Piastowskim w kierunku Parku miejskiego. Jest tam całkiem ładnie, pomimo że drzewa są dość łyse i do tego zaczynają wyłaniać się śmieci, które do tej pory leżały pod śniegiem.
W ostatnim wpisie obwieściłem triumfalne nadejście wiosny, co obecnie się potwierdza, ale jeszcze 3, czy 4 dni temu mieliśmy pierwszy dzień zimy tej wiosny. Była taka zadymka, że w ciągu 2 godzin spadło tyle śniegu, co normalnie w ciągu całego dnia. Ale następnego dnia nie było już po nim śladu.
A teraz co u mnie. Mam teraz trochę wolnego bo od poniedziałku do środy mam rekolekcje. Ale za to w czwartek i w piątek będę miał w sumie 3 sprawdziany. Poza tym muszę przygotowywać się do szkoły; prace semestralne etc.
Tymczasem dzisiaj jadę na Targi Edukacyjne.
Z kraju i ze świata
Wiele ciekawych rzeczy zdażyło się w mijającym tygodniu. Tym, co mnie najbardziej zbulwersowało, był strajki górników, którzy pomimo zarabiania 5 tys. brutto na miesiąc mieli czelność przyjechać do Warszawy i zatruć życie jej mieszkańcom. Najgorsze jest to palenie opon, za które… (lepiej nie będę kończyć)
Podobno zaczęła się już wiosna. Słońce pali (czego bardzo nie lubię), a wiatr wieje bardzo mocno. Tworzy to dla mnie bardzo trudną do zniesienia mieszankę; jak nie muszę, to nie wychodzę z domu. Choć przydałoby się zrobić kilka zdjęć.
Wczoraj byłem na„Szalonych nożyczkach” w teatrze. Spektakl jest wprost rewelacyjny i bez ogródek mogę powiedzieć, że warto na niego iść. Jest to chyba najlepsza komedia, na jakiej byłem. „Ferdydurke” było moim zdaniem lepsze, ale to kwestia tego, co kto lubi.
A dzisiaj byłem na egzaminie z angielskiego. Ale rzeź!
Wielkimi krokami zbliża się mój wyjazazd do Zlatych Hor. Wyjeżdżam w poniedziałek, a wrócę w piątek. Wycieczka będzie krótka, ale treściwa. Nie chciałbym jechać na dłużej, a 5 dni – to może wydawać się mało, ale mi to wystarczy, za chwilę napiszę, dlaczego.
Wojaże już za chwilę, a mam straszny kaszel. Tak kaszlę, że prawie gały mi wyskakują o płucach – nawet nie wspominam. Biorę leki – „gwizdawki” i syropy. I tak naprawdę, to nie wiem, co jest przyczyną tej dolegliwości, bo przeziębiony nie jestem.
Więc tak sobie choruję a w ciągu trzech dni spadły na mnie dwie dobre wiadomości. Po pierwsze: zakwalifikowałem się do ustnego etapu eliminacji okręgowych Olimpiady Wiedzy o Prawach Człowieka. Teraz powinieniem się porządnie przyłożyć do nauki, ale wiem, że nie będzie to proste. W pierwszym tygodniu ferii wyjeżdżam; za to w drugim będę się musiał „spiąć i przysiąść”. Druga wiadomość, która spadła na mnie, jak grom z jasnego nieba: przed kilkonastoma minutami sprawdzałem sobie skrzynkę emailową; a w niej czekała na mnie wiadomość z Instytutu Filologii Polskiem UAM, że zostałem zaproszony do „odwiedzenia ich” 7. marca. A to z tej racji, że wysłałem swoją pracę na konkurs literacki. Ta wiadomość nie świadczy, że zwyciężyłe czy choćby dostałem jakieś wyróżnienie, ale zawsze to miło coś takiego otrzymać. Nie wiem, czy pojadę, ale jeśli bym się tam nie udał – to nie będę wiedział, czy moja praca została „dostrzeżona”, czy nie. A wysłałem zestaw pięciu wierszy.
Zlaté Hory
A teraz z innej beczki. Na mapie poniżej pokazano, gdzie jest cel mojej podróży. Czechy to świetne miejsce na małe wypady, bo są stosunkowo niedaleko. Co więcej, miło wspominam swój poprzedni pobyt tam, a było to chyba 2002 roku.
Dziś 31. stycznia, czyli wypadałoby napisać coś na koniec miesiąca. Prawie minęło 31 dni roku 2009 i od 31 dni działa ten blog. Piszę prawie, bo przecież miesiąc skończy się dopiero z nastaniem 1 lutego. 31 dni minęło od rewolucji na mojej stronie internetowej. 😉
Przez ten czas napisałem 14 postów i właśnie piszę 15., których chyba nikt nie czyta. Było kilka komentarzy; 10 jest na stronie, a inne to był spam. Trudno powiedzieć, jak ta strona rozwinie się dalej, ale na razie na pewno nie ma powodu, by ją „zwinąć”.
A teraz coś ciekawszego.
Pogoda – jaka jest – każdy widzi. Była odwilż, teraz znowu zaczął padać śnieg. Tydzień temu okolica wyglądała w sumie bardzo ładnie – z resztą tak samo, jak teraz. Wystarczy zobaczyć:
Dzisiaj wybrałem się na spacer i sfotografowałem rzekę i otaczające okolice z wielu miejsce. Zdjęcia są w galerii.
Rzeka zimą
A poza tym? Minął kolejny tydzień. Z każdym mijającym dniem bliżej do wakacji lub choćby do wiosny. A jutro znowu do szkoły na 7.00 i na pierwszych dwóch godzinach (a w sumie idę na 9!) łacina i sprawdzian.
Dość dawno nie pisałem. Chociaż właściwie, to o czym miałem pisać. Z drugiej strony – 4 dni, to nie jest znowu aż tak długo. Chociaż wiem, że moje wpisy i tak są raczej mało treściwe. Jak będę miał o czym pisać, to pewnie się poprawię. Niniejszy post ma tytuł taki, jaki ma, a to dlatego, że raczej mam problem z wymyślaniem tytułów. Dlatego wpisałem po części datę – lepsze to, niż nic.
Jeśli chodzi o jakieś ciekawe rzeczy, to tu raczej debet. Nie zaliczyłem kartkówki ze znajmości „Dziadów”, choć czytałem je 2 razy – no cóż, życie bywa niesprawiedliwe. A nawet bardzo, bo co ja poradzę, że nie mam pamięci do nazwiski; imion osób w mojej obecnej klasie uczyłem się pół roku. Podobnie było z „Kordianem”, ale za drugim razem mi się udało, więc i teraz, gdy podejdę drugi raz, na pewno będzie lepiej.
Z innych rzeczy szkolnych, to mam dzisiaj sprawdzian z chemii, który miał być przed Bożym Narodzenie, ale…
Jeśli chodzi o aurę, to mi się podoba, choć wszyscy wokoło narzekają, a zdaniem Kamila Durczoka jest to już prawie klęska żywiołowa. W końcu ‑15° C to jeszcze nie jest aż taki wielki mróz. Oczywiście zdarza się to u nas tylko przez parę dni w roku, a szkoda, bo teraz tak śnieg fajnie skrzypi. Z komentarzy wiem, że JŻ marznie – najlepiej usiąść przy kaloryferze. (Choć tu pojawia się problem, bo rano kaloryfery są zimniejsze, niż cokolwiek innego)
W szkole jest dość ciepło, choć na początku było nieciekawie. Więc, gdy ogłaszano nam, że w piątek, tj. jutro o 12.30 piszemy (my, drugie klasy) próbną maturę z matmy, to powiedziano nam, by przede wszystkim ciepło się ubrać 😉
Zrobiłem dziś kilka zdjęć, które pokazuję, że jest u nas trochę śniegu, a temperatura łaskawie (jak na zimę przystało) spadła choć trochę poniżej zera. Ale niewiele.
